Jak ćwiczyć
W początkowym etapie pracy nad utworem wskazane jest ćwiczenie każdą ręką oddzielnie.
Podczas ćwiczenia nie wolno przekraczać tempa, w którym zaczynają pojawiać się błędy
ponieważ złe odruchy utrwalają się w mózgu tak samo łatwo jak dobre.
W przypadku powstania jakichkolwiek napięć w przedramieniu
należy powrócić do poprzedniego, wolniejszego tempa i całkowicie rozluźnić ręce.
Uczenie się utworu na pamięć
Do uczenia się utworu na pamięć należy przystąpić od samego początku pracy nad utworem.
Nawet wówczas, kiedy fragmenty utworu na skutek wielokrotnego powtarzania
będą grane odruchowo, głowa musi wyprzedzać palce.
Najczęściej popełniane błędy:
zapadnięte kostki,
kciuk zrośnięty z ręką,
ruchy obrotowe przedramienia,
kręcenie przegubem.
Jak grać akordy
Akordy, jak również oktawy, należy grać palcami.
Przed zagraniem akordu ręka musi być całkowicie rozluźniona.
Taki sposób grania umożliwia pełną kontrolę nad brzmieniem instrumentu.
Jest to szczególnie ważne w przypadku grania planów akompaniujących,
ponieważ zapobiega zagłuszaniu głównej myśli melodycznej.
W przypadku bardzo głośnych i niezbyt szybko następujących po sobie akordów można,
o ile czas na to pozwala, dodatkowo uwolnić ciężar lub część ciężaru przedramienia.
Ale również wtedy pierwsze do akcji muszą wkroczyć palce,
na których za ułamek sekundy zostanie oparte za pośrednictwem dłoni przedramię.
Niedopuszczalne jest usztywnienie całej ręki,
a następnie siłowe wepchnięcie palców w klawiaturę.
Podwójne dźwięki
Podwójne dźwięki należy traktować jak dwie równoległe gamy, a nie jak następstwo pionów akordowych.
Należy ćwiczyć je poszczególnymi głosami.
Skoki
Należy przełamać w sobie lęk przed nietrafieniem w klawisze.
Błędem jest zatrzymanie ręki po wykonaniu odległego skoku
w celu przygotowania palców do uderzenia w klawisze.
Ręka podczas przemieszczania się nad klawiaturą powinna być całkowicie rozluźniona.
Palce muszą być gotowe do uderzenia już podczas przesuwania dłoni nad klawiaturą.
Granie pomiędzy czarnymi klawiszami
O ile jest to możliwe, a jednocześnie ułatwia zagranie jakiegoś fragmentu utworu
należy grać palcami pomiędzy czarnymi klawiszami.
Dotyczy to przede wszystkim palców: drugiego, trzeciego i czwartego.
Kciuk
Kciuk jest właścicielem dużego, ale bardzo leniwego mięśnia.
Połóżmy więc dłoń na stole, odwróćmy ją spodem do góry i przy całkowicie rozluźnionej ręce
ruszajmy całym kciukiem w lewo i w prawo.
W tym ćwiczeniu nie chodzi o wzmocnienie kciuka, lecz o jego usamodzielnienie.
Przegub
Przegub podczas gry musi być całkowicie luźny po to,
aby w razie potrzeby dłoń mogła się swobodnie skręcać umożliwiając palcom zajęcie najwygodniejszej pozycji na klawiaturze.
Polecam książki
H. Neuhaus Sztuka pianistyczna, PWM, 1970.
J. Hofmann Piano playing, Dover Publication, 1976.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz